آخرین آموزه‌های امام علی (ع) در بستر شهادت
«يَا بُنَىَّ، احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعًا، وَ أَرْبَعًا، لاَ يَضُرُّکَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ: إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ، وَ أَكْبَرُ الْفَقْرِ الْحُمْقُ، وَ أَوْحَشُ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ، وَ أَكْرَمُ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ. يَا بُنَيَّ، إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الاَْحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَکَ فَيَضُرُّکَ؛ إِيَّاکَ وَمُصَادَقَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ؛ إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ، فَإِنَّهُ يَبِيعُکَ بِالتَّافِهِ؛ وَ إِيَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ كَاسَّرَابِ، يُقَرِّبُ عَلَيْکَ الْبَعِيدَ، وَ يُبَعِّدُ عَلَيْکَ الْقَرِيبَ.»
نقل شده است هنگامى كه ابن_ملجم امام علی(ع) را ضربت زد، امام حسن(ع) بر پدر وارد شد در حالى كه مى‌گريست. امام علی (ع) پرسيد: چرا گريه مى‌كنى؟ گفت: براى اين‌كه مى‌بينم شما در نخستين روز آخرتت و آخرين روز دنيا هستى. امام علی (ع) فرمود: فرزندم! چهار چيز از من به ياد دار، و چهار ديگر به خاطر سپار كه هرچند كه بدان كار كنى از كرده خويش زيان نبرى: گرانمايه‌ترين بى‌نيازى خِرَد است، و بزرگ‌ترين #درويشى بى‌خردى است، و ترسناك‌ترين تنهايى خودپسندى است، و گرامى‌ترين حسب خوىِ نيكوست.فرزندم! از دوستىِ نادان بپرهيز، چه او خواهد كه تو را سود رساند ليكن دچار زيانت گرداند؛ و از دوستىِ #بخيل بپرهيز، چه او آن‌چه را سخت بدان نيازمندى از تو دريغ دارد؛ و از دوستى تبه‌كار بپرهيز كه به اندك بهايت بفروشد؛ و از دوستى #دروغگو بپرهيز كه او سراب را مانَد، دور را به تو نزديك و نزديك را به تو دور نماياند.
